Υπάρχουν άνθρωποι που μεγάλωσαν και μεγαλώνουν ανάμεσά μας προορισμένοι να γίνουν φαντάσματα, να γίνουν άνθρωποι σκιές. Άνθρωποι-αδέρφια μας που γίνονται τοξικομανείς.
Καμιά μοίρα, κανένα πεπρωμένο, καμιά τύχη δεν συνέβαλλαν σε αυτό.
Οι υλικές συνθήκες με τις οποίες μεγάλωσαν, γαλουχήθηκαν στον τερατογόνο σύγχρονο πολιτισμό μας τους έκαναν λιγότερο ανθεκτικούς, περισσότερο ευαίσθητους. Σπρώχθηκαν χωρίς όπλα στην σκληρή πραγματικότητα της σύγχρονης, ατομικιστικής, αλλοτριωμένης κοινωνίας μας. Ήρθαν αντιμέτωποι με δύσκολα βιώματα-συνθήκες, που ενώ άλλοι ξεφεύγουν εύκολα, αυτοί αναζήτησαν δεκανίκια.
Προσέγγισαν τις εξαρτητικές ουσίες που τόσο εύκολα λανσάρονται σήμερα αναζητώντας μια «έξωθεν άρτηση» που θα κάλυπτε τα κενά τους.
Έγιναν πιόνια, θύματα ρατσισμού και στυγνής εκμετάλλευσης. Προβατοποιήθηκαν στα σύγχρονα μαντριά της κάθε άλλο πολιτισμένης κοινωνίας μας.
Οι περισσότεροι πέθαναν. Δεν υπάρχουν πλέον ανάμεσά μας. Δεν μπορούμε να τους δούμε, να τους αγγίξουμε παρά να τους φέρνουμε ξανά και ξανά στις θύμησές μας.
Κάποιοι άλλοι όμως επέζησαν. Πρόλαβαν να επιστρέψουν από τον κόσμο των σκιών και των φαντασμάτων. Επέστρεψαν έχοντας νικήσει εκατοντάδες θανάτους. Τώρα ζούν ανάμεσά μας σαν σύγχρονοι Οδυσσέες, έχοντας πολλά να μας πούν στην τωρινή τους Ιθάκη μακριά από κάθε είδος Σειρήνων.
Ο Ulysses είναι ένας απ’ αυτούς. Ζεί ανάμεσά μας και απευθύνεται σε όλους όσους έχουν άμεσα ή έμμεσα παρόμοιες εμπειρίες.
Είναι καιρός να ενωθούν οι φωνές μας, να δυναμώσουν τα όνειρά μας, να μην επιτρέψουμε άλλη υποταγή και θάνατο.
Είναι καιρός μοιραστούμε εμπειρίες, να μεγαλώσουμε την αγκαλιά μας και να σχολιάσουμε τον σύγχρονο κοινωνικό «Καιάδα», που παράγει και αναπαράγει εξαρτήσεις, με κριτική και ανατρεπτική ματιά.
Ήρθε ο καιρός να φωνάξουμε όλοι και όλες:
« Όχι άλλος Θάνατος, όχι άλλη Σκλαβιά. Ζήτω η δημιουργική-πραγματική Ελευθερία!»
Ulysses
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
3 σχόλια:
αν και από τον αριθμό των σχολίων φαντάζει το ποστ σαν φωνή βοόντος εν τη ερήμω, θέλω να προσθέσω ότι όλα όσα γράφεις δυστυχώς αφορούν πολύ κόσμο και όχι μόνο junkies.
Δυστυχώς όμως αυτοί που επηζήσαν είναι λίγοι γιατί έτσι πιστεύω το χει κάνει ο θεός, οι πραγματικά μάγκες να είναι λίγοι.Γι αυτό άλλωστε έχουν και ιδιαίτερη αξία.
Μπορεί να λυπάμε όλα τα θύματα που υποφέρουν από τις λάθος επιλογές τους και τη σκληρότητα του κόσμου να τα συγχωρήσει.Αλλά δεν τους θαυμάζω. Ούτε τους εκτιμάω.
Και επειδή και εγώ πολέμησα (όχι ενάντια στην πρέζα, αλλά δεν είναι η μόνη δυστυχία που μπορεί να "χτυπήσει" ένα πλάσμα)και επιβίωσα, εκτιμώ τους πολεμιστές.
Για αυτό και είναι τιμή μου που σε συνάντησα έστω και δικτυακά.
Και θαυμάζω σιωπηλά τόσο καιρό την προσπάθεια σου να ακουστείς έστω και αν η ανθρώπινη κώφωση και αδιαφορία είναι όπως πάντα παρούσα. Στα αρχίδια μου (και ελπίζω και στα δικά σου). Έστω και έτσι, καλά είναι.
ενας αληθινός πολεμιστής δεν επιδιώκει ποτέ ούτε έχει αυτοσκοπό την προβολή.
ενας αληθινός πολεμιστής στέκεται πάντα στη σκιά.
Οδυσσέα συμπολεμιστή σε χαιρετώ
!!! :-0
Δημοσίευση σχολίου