γεια σας!!!!!
ειμαι ο ulysses
ΕΠΑΝΗΛΘΑ!!

Έρως!!!(καλως όρισες στην κοινότητά μας!)

Για το πανέμορφο maraki

είσαι η δροσοσταλίδα της αυγής
που δροσίζει τα καυτά όνειρά μου

τα μάτια σου κρύβουν με ευπρέπεια μέσα τους
την ομορφιά του δάσους και της θάλασσας

το όμορφο, μυστηριώδες βάθος
των απόκρυφων ωκεανών

δεν αντέχει στο μειδίασμα
του απέραντου βάθους
των λατρεμένων, ερωτευμένων σου ματιών!

Η φύση ολάκερη μας έκανε μάγια
με την πανθεϊκή της δύναμη

καλλώντας μας στο μεγαλίο του έρωτα
που χιλιάδες αιώνες βασιλεύει

τις ανθρώπινες ψυχες
ενώνοντας παντοτινά

τις γυμνές ερωτεύσιμες σάρκες μας
δέινοντας χαρά στην ολότητα του Είναι μας!

Αποφασιστικότητα. Πάλη ενάντια στις πιθανότητες.

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ.
ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ.

Τι παιχνίδια παίζουν οι άνθρωποι

Επιτρέψτε σε έναν φαιδρό συμπλόγκερ σας ( εμένα )να γίνει λίγο συναισθηματικός μέσα στη ζέστη του καλοκαιριού και να σας αφιερώσει ένα βιντεάκι που σκάρωσε εμπνευσμένος από ένα φανταστικό τραγουδάκι :

Η Ελλαδα το 2060

Η Ελλάδα δεν πάει καλά. Αν μας ρωτούσε κάποιος τρίτος , θα του περιγράφαμε συνοπτικά την κατάσταση της χώρας ως εξής : "Κακή εώς ανύπαρκτη ηγεσία τις τελευταίες δεκαετίες, διαφθορά και αναξιοκρατία σε όλα τα επίπεδα, κατασπατάληση πόρων σε όλα τα επίπεδα, ανυπαρξία εθνικής και διεθνούς στρατηγικής, ανεξέλεγκτα αυξανόμενο εξωτερικό χρέος, αντιπαραγωγικότητα σε όλα τα επίπεδα και κάκιστη κατάσταση των δημοσιονομικών η οποία εκφυλίζεται ακόμα περισσότερο κάθε ώρα που περνάει". Αν κάποιος συμπατριώτης διαφωνεί με αυτήν την περιγραφή , δεν υπάρχει νόημα να συνεχίσει την ανάγνωση.

Η παραπάνω περιγραφή της χώρας είναι απλά μια διαπίστωση. Πολλοί συμπολίτες μας οδηγούνται ( τελευταία όλο και περισσότερο) από τη διαπίστωση αυτή , στο ερώτημα πως μπορούμε να αλλάξουμε τη δυσμενή κατάσταση της χώρας. Και ο καθένας από τη θέση του (μπλογκ, ΜΜΕ, έδρανο βουλής, δημοτικό συμβούλιο, κλπ) και ανάλογα με τα προσόντα και την ιδιοσυγκρασία του (οξυδέρκεια, εμπειρία, σπουδές, διπλωματία, φαντασία, γνώσεις οικονομικών, αγωνιστικότητα , κλπ) προσπαθεί να προτείνει στους υπόλοιπους από εμάς, τρόπους με τους οποίους θα άλλαζε το σκηνικό.

Η γνώμη μου (και ο λόγος που γράφω αυτό το ποστ) είναι ότι αυτή η προσέγγιση δεν είναι σωστή. Τρόπους για να αλλάξει αυτή η χώρα προς το καλύτερο (πχ παιδεία, δημόσια υγεία, πρόνοια, ανεργία, συγκοινωνίες, δημόσια ταμεία, εξωτερικές σχέσεις , κλπ) ξέρουν ή είναι η δουλειά τους να βρουν, άλλοι πιο ειδικοί. Άνθρωποι που έχουν σπουδάσει και έχουν εμβαθύνει ο καθένας στο αντικείμενό του. Αυτοί είναι πχ σύμβουλοι, τεχνοκράτες, διορισμένοι σε υπουργεία, κλπ. Ή άνθρωποι που λόγω θέσης , έχουν πρόσβαση σε περισσότερες και ακριβέστερες πληροφορίες από εμάς ,πχ υπουργοί, δήμαρχοι, διευθυντές κλπ. Το αν όλοι αυτοί κάνουν καλή δουλειά ή όχι δεν με απασχολεί στο συγκεκριμένο σκεπτικό και αφορά άλλο αντικείμενο. Πάντως αν δεν κάνουν όλοι αυτοί καλή δουλειά με τόσα πτυχία, γνώσεις και εμπειρία λόγω ανηθικότητας, δεν νομίζω ότι ένας μπλόγκερ θα μπορούσε να αναπληρώσει το κενό επειδή είναι πιο ηθικός .

Αυτό όμως που μπορεί και δικαιούται να κάνει ο καθένας μας , είναι να οραματιστεί τη χώρα του. Και αυτό δεν το έχω δεί σε κανένα μπλογκ και σε κανένα μέσο ενημέρωσης. Δεν νομίζω καν ότι το κάνουν οι συμπολίτες μας όταν προβληματίζονται με τα κοινά. Το να λάβουν δηλαδή τη σημερινή κατάσταση σαν δεδομένη (απλά χάριν συλλογισμού) και να φανταστούν πως περιμένουν πως θα είναι η Ελλάδα σε 30 ή 50 χρόνια. Όχι πως θα ήθελαν να είναι , αλλά πως τη φαντάζονται και πως την οραματίζονται ρεαλιστικά. Πως πιστεύουν ότι θα είναι εάν τα πράγματα ακολουθήσουν τη φυσική τους ροή και δεν επέλθει κάποια απρόσμενη ή επαναστατική αλλαγή.

Εγώ αυτό προσπάθησα να κάνω, όσο πιο τίμια μπορούσα και λαμβάνοντας υπόψη:
α. άλλες χώρες που ήταν περίπου στη δική μας κατάσταση πριν λίγες δεκαετίες ,
β. την κοινή λογική
γ. τις διεθνείς σχέσεις
δ. τους νόμους της αγοράς
ε. την εως τώρα εξέλιξη των πραγμάτων στη χώρα μας
στ. τη φαντασία μου.

Κατέληξα στο εξής όραμα για την Ελλάδα του 2059 (άντε 60) :
Δεν θα φαλιρίσει, δεν θα καταστραφεί, δεν θα γίνει τρώγλη. Δεν θα γίνει μια χωματερή. Δεν θα πεθάνουν όλοι οι Έλληνες από πείνα ή αλληλοσπαραγμό Δεν θα υποδουλωθεί στους Τούρκους.
Τη φαντάζομαι όμορφη, με μεγάλες και όμορφες οδούς. Με μαγευτικά θέρετρα και σύγχρονες υποδομές. Με σωστά νοσοκομεία και ακόμα καλύτερα κέντρα διασκέδασης.
Απλά , όλα αυτά δεν θα τα απολαμβάνει ο μέσος Έλληνας. Τα γνωστά studio της κυρά Κωστούλας θα έχουν αντικατασταθεί από τεράστια θέρετρα πολυεθνικών. Η μέτρια καφετέρια στο υπέροχο μέρος του Προφήτη Ηλία στην Καστέλλα ,θα έχει δώσει τη θέση του σε κάποιο υπερπολυτελές και πανέμορφο κέντρο ή , ακόμη καλύτερα Mall, ξένων συμφερόντων.
Με λίγα λόγια η χώρα θα έχει ξεπουληθεί παντελώς σε ξένα συμφέροντα και θα είναι πολύ ευκολότερο για έναν μέσο Γερμανό να πάει για καφέ στην Καστέλλα , από ότι σε έναν 10 γεννιών Πειραιώτη. Το ίδιο θα ισχύει και για τις καθαρές και τις επίλεκτες παραλίες, νησιά, κλπ. Οι Έλληνες θα καταλαμβάνουν τον εργασιακό χώρο μέσης αξίας (δικός μου όρος) δηλαδή όχι γκαρσόνι (αυτό θα συνεχίσουν να το κάνουν οι Αλβανοί) αλλά ούτε και ιδιοκτήτες (αυτό θα το κάνουν οι ξένοι). Οι Έλληνες θα είναι από ταμίες μέχρι μετρ στην καλύτερη περίπτωση. Το μέσο Ελληνόπουλο δεν θα έχει πρόσβαση στα υγιεινά τρόφιμα (ακόμα και στην επαρχία) γιατί αυτά θα είναι τα βιολογικά και θα είναι πανάκριβα. Δεν θα έχει πρόσβαση στη σοβαρή παιδεία γιατί αυτή θα παρέχεται μόνο στα ιδιωτικά (ξένων συμφερόντων ) σχολεία τα οποία θα είναι πανάκριβα. Δεν θα έχει πρόσβαση σε καλούς γιατρούς και νοσηλευτές γιατί αυτοί θα διατίθενται μόνο στα (ήδη πανάκριβα) ιδιωτικά νοσοκομεία. Δεν θα απολαμβάνει τις υπερσύγχρονες λεωφόρους αλλά θα προτιμάει τους παράδρομους για να γλυτώσει όσα έξοδα μπορεί.
Η Ελληνική μουσική , ποιητική, θεατρική και γενικά καλλιτεχνική σκηνή (δηλαδή ο Ελληνικός πολιτισμός ) δεν θα έχει κάποιο ίδιον χαρακτηριστικό αλλά θα αποτελεί branch της διεθνούς μόδας και βιομηχανίας και απλά θα αναπαράγει μαζική τέχνη μεταφρασμένη στα Ελληνικά.
Εξαίρεση θα αποτελούν λίγοι προνομιούχοι που θα τα πηγαίνουν καλά με τους αντιπροσώπους των διεθνών συμφερόντων και θα κατέχουν νευραλγικά πόστα της κοινωνίας. Αυτοί θα είναι τα παιδιά και τα εγγόνια αυτών που σήμερα ξεπουλάνε τον ΟΤΕ, τη ΔΕΗ, την Ολυμπιακή, τον στρατό, την παιδεία, την υγεία, τα δημόσια έργα, την εξωτερική πολιτική, την τέχνη, κλπ. Οραματίζομαι δηλαδή την κόρη του Καραμνλή το 2060 ( θα είναι περίπου 55 χρονών) να είναι στην χειρότερη περίπτωση μάνατζερ των Γκρεκοτέλ αν όχι υπουργός οικονομικών και το υιό μου να είναι από μάστορας σε κανά γκαράζ μέχρι υπεύθυνος πωλήσεων σε κάποιο μαγαζί του κέντρου στην καλύτερη.

Αυτό είναι το δικό μου όραμα και περιλαμβάνει μια πανέμορφη Ελλάδα (για την οποία τώρα ανησυχούν όλοι) με κατεστραμμένους Έλληνες (για τους οποίους δεν φαίνεται να ανησυχεί κανένας)

Πέμπτη, 25 Ιούνιος 2009 Τα καθήκοντα των υπουργών , ο ελέυθερος τύπος και η "φάρα" των δημοσιογράφων

Γειά σας φίλοι.
Παρ'όλο που σας είχα υποσχεθεί να μην γράψω τίποτα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού,
δεν μπορώ να συγκρατήσω κάποιους συλλογισμούς μου από το να εξωτερικευτούν.

Οι συλλογισμοί αυτοί έχουν γίνει έντονοι τελευταία και απασχολούν το νού μου πρωί και βράδυ. Αφορούν βέβαια το παρόν και το μέλλον αυτού του τόπου , καθώς και την αναζήτηση των βαθύτερων αιτίων κάποιων από τα κακά που ταλανίζουν τη χώρα μας.

Πρώτα από όλα η αλλαγή. Η ανατροπή , αν προτιμάτε, του ισχύοντος καθεστώτος στο πολιτικό μας σύστημα. Μακρυά από κάθε πολιτική προτίμηση έχω την εντύπωση πως ευκαιρία για πραγματική αλλαγή των πραγμάτων μέχρι τώρα (άσχετα αν ήταν για το καλύτερο ή το χειρότερο -αυτό μόνο ο χρόνος το δείχνει) , είχαμε δύο. Τη μια τη χάσαμε. Και ήταν η απόπειρα του Βενιζέλου να "ρίξει" τον Γιωργάκη. Οφείλω να ομολογήσω ότι τον Βενιζέλο προσωπικά τον συμπαθώ και τον προτιμώ 100 φορές από το Παπανδρεάκι. Όπως και να έχει όμως κανείς δεν μπορεί να αμφισβητίσει ότι εάν τα κατάφερνε θα άλλαζε σημαντικά το πολιτικό πεδίο στην Ελλάδα με απρόβλεπτα επακόλουθα.
Η δεύτερη ευκαιρία που διαφένεται είναι η πρόταση που έκανε ο Καρατζαφέρης στους βουλευτές της ΝΔ (και όχι μόνο) να προσχωρήσουν στο κόμμα του. Θα ήταν μια τεράστια αλλαγή το ενδεχόμενο 20-30 βουλευτές να προσχωρήσουν στο κόμμα του καρατζαφέρη ανεβάζοντας το ποσοστό του στο 15-25% ή να ιδρύσουν ένα νέο με τα ίδια ποσοστά.
Πιστεύω ότι κατα πάσα πιθανότητα θα χαθεί και αυτή η ευκαιρία για πραγματικές αλλαγές.
Και αυτό είναι το κρίμα.

Είναι επίσης η απόδειξη ότι για το χάλι και τη στασιμότητα του πολιτικού μας συστήματος δεν φταίει η εκλογική βάση. Ο λαόςτο δικό του καθήκον το έκανε. Οι μισοί εκδήλωσαν ξεκάθαρα την απαίτησή τους για δραστική αλλαγή απέχοντας (άσχετα αν αυτό είναι πολιτικά ορθή επιλογή ή όχι). Από τους άλλους μισούς , οι μισοί ψήφισαν Καρατζαφέρη, Παπαρήγα και Οικολόγου,ς ενώ μόνο οι μισοί των μισών ψήφισαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ (ψηφίζουν και οι παππούδες και οι συμβασιούχοι , τι να κάνουμε).

Και οι βουλευτές μας που φέρουν στους ώμους την ευθύνη για το κράτος (ακριβώς όπως το είχαν αυτοί στις πρώτες εθνοσυνελεύσεις όπου το χάλι της χώρας δεν ήταν πολύ χειρότερο από ότι τώρα) τι έκαναν? ΤΙΠΟΤΑ!

Κάποιος θα μπορούσε να σκεφτεί να δημιουργήσει ένα ρεύμα , ένα νέο κόμμα με συμμετοχή πρωτοκλασσάτων βουλευτών που θα ανατρέψει ΤΩΡΑ την κυβέρνηση της καταστροφής και
να γίνει στην Ελλάδα το έλα να δεις (και όπου βγεί). Κάποιος άλλος θα μπορούσε να παραιτηθεί ΤΩΡΑ αφυπνίζοντας το λαό ότι η κατάσταση είναι κρίσιμη και αναλαμβάνοντας την ευθύνη του. Κάποιος που είναι βουλευτής διαθέτει τεράστια δύναμη (που του την παρέχει ο λαός απλόχερα μέσα από την αδυναμία του) για να τη διαχειριστεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο υπέρ του έθνους και όχι υπέρ του αρχηγού του κόμματός του.

Και σε αυτό το βαθμό είναι ΕΝΟΧΟΙ οι βουλευτές μας και θα μείνουν στην ιστορία σαν οι βουλευτές που θητεύαν όταν η Ελλάδα καταστρεφόταν. Και μπορεί αυτούς να μην τους νοιάζει, αλλά νοιάζει εμένα.

Το δεύτερο που με απασχολεί είναι οι εκάστοτε υπουργοί.Πιστεύω ακράδαντα ότι ο πολύς ο κόσμος αδυνατεί να καταλάβει ποιό είναι το έργο τους, ποιά ακριβώς είναι τα καθ'ηκοντά τους και ποιά επακριβώς είναι η ευθύνη τους όταν αναλαμβάνουν καθήκοντα. Και για αυτό το λόγο, πιστεύω επίσης ακράδαντα, το 99% των ψηφοφόρων τους αξιολογεί αποκλειστικά βάση της εικόνας που διαμορφώνει ο τύπος για αυτούς .
Ενοείται ότι δεν υπάρχει ένα βιβλιαράκι που να αναγράφει με τη σειρά τα καθήκοντα ενός υπουργού. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν υπάρχουν.
Ο υπουργός είναι η ΑΝΩΤΑΤΗ ΗΓΕΣΙΑ ενός υπουργείου, άρα και ενός ολόκληρου κλάδου της χώρας. Αυτός διαθέτει ασύλληπτη εξουσία αφού με μια υπογραφή του μπορούν να πληρωθούν ή να μην πληρωθούν τεράστια ποσά, μπορούν να εργαστούν ή να μην εργαστούν μεγάλα κομάτια του πληθυσμού, κλπ. Τα καθήκοντα ενός υπουργού μπορούμε να τα καταλάβουμε καλύτερα εάν παρομοιάσουμε τον κλάδο μιας χώρας (πχ το εμπόριο) με μια μεγάλη ιδιωτική εταιρία και τον υπουργό σαν τον μεγαλύτερο μέτοχο αυτής. Η δουλεία του λοιπόν , αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, είναι :
α. προσωπική και επιτόπου επίσκεψη ΟΛΩΝ των χώρων ευθύνης του με σειρά σημαντικότητας, ώστε να αποκτήσει μια πρώτη αντίληψη του τομέα και της κατάστασης που αναλαμβάνει. Αυτό για έναν υπουργό που τρέχει σαν κουνέλι θα έπρεπε να πάρει όχι περισσότερο από 3 με 6 μήνες.
β. Μελέτη των βασικότερων θεσμικών κειμένων που καθορίζουν τη δομή , τις λειτουργίες και την οργάνωση του υπουργείου του και των υποκείμενων φορέων. Αυτό για έναν μελετηρό και μορφωμένο άνθρωπο δεν θα έπρεπε να πάρει περισσότερο από κάποιους μήνες.
γ. Σύσκεψη με τα βασικότερα στελέχη για ενημέρωση επί των κύριων εκκρεμοτήτων του κλάδου.
δ. Προσωπική συνέντευξη και επαφή με τα περισσότερα (αν όχι όλα) στελέχη που επανδρώνουν το υπουργείο.
ε. Μελέτη όλων (ή τουλάχιστον των βασικότερων) νόμων που αφορούν τον κλάδο που ελέγχει το υπουργείο.
Κάνοντας όλα αυτά βέβαια, δεν μπορεί να αποφύγει την ρουτίνα που "τρέχει" όπως επισκέψεις στο εξωτερικό, προγραμματισμένα συμβούλια, υποχρεώσεις στη βουλή κλπ.
Αφού κάνει τα παραπάνω ο κος υπουργός (που αποτελούν τα βασικά αυτονόητα), είναι έτοιμος να ΗΓΗΘΕΙ του τόπου στο συγκεκριμένο κλάδο και του αντίστοιχου υπουργείου , κάνοντας τη διαφορά με τον προκάτοχό του κάνοντας στρατηγικές επιλογές, ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΝΤΑΣ τους υφισταμένους του και όχι ΑΚΟΛΟΥΘΟΝΤΑΣ τις οδηγίες τους, ανακαλύπτοντας προβλήματα που ήταν στην αφάνεια και που η επίλυσή τους λύνει πολλαπλά προβλήματα, εμπνέοντας ΟΛΟ το προσωπικό του υπουργείου να δώσει τον καλύετρό του εαυτό, αλλάζοντας δομές και διαδικασίες (μόνο υπουργός έχει την εξουσία να το κάνει) ώστε η εργασία των υφισταμένων γραφείων του να πίανει περισσότερο τόπο και να μην αναλώνεται στη γραφειοκρατεία, να εντοπίσει τα ικανά στελέχη και να τα τοποθετήσει σε θέσεις κλειδιά (από όπου με τη σειρά τους θα πολλαπλασιάσουν την ποιότητα του παραγόμενου έργου στον κλάδο), να εντοπίσει τα βλαβερά για τον κλάδο στελέχη και να τα εκτοπίσει μηδενίζοντας τη βλάβη που προκαλεί η ανικανότητα ή η μοχθηρότητά τους, κλπ.
Όλα τα παραπάνω , μόνο ο υπουργός έχει τη δύναμη να τα κάνει και αυτή τη δύναμη του τη δίνει ο ΛΑΟΣ. Το μόνο που μένει είναι να έχει και την ικανότητα.
Εάν βρίσκετε ότι όλα τα παραπάνω αποτελούν αυτονόητα και λογικά τα ΒΑΣΙΚΑ καθήκοντα ενός υπουργού, τότε πείτε μου ειλικρινά ποιοί υπουργοί πιστεύετε ότι εκπληρώνουν το 1/100 των καθηκόντων τους σήμερα και αν μου πείτε κάποιον, εξηγείστε μου πως προλαβαίνει παράλληλα να μιλάει σε προεκλογικές εκστρατείες, να συμμετέχει σε εθιμοτυπίες, να εμφανίζεται στα κανάλια και να ασχολείται με το πολιτικό του γραφείο.

Το τρίτο θέμα που με απασχολεί αρκετά τελευταία, είναι το θέμα του ελευθερου τύπου που "ελευθερώθηκε" για πάντα και των ΜΜΕ γενικότερα.
Όχι μόνο δεν στεναχωριέμαι για τους "εργαζόμενους", αλλά μπορώ να πώ ότι χάρηκα κι όλας (και όποιος σοκάρεται από το πολιτικά ανορθόδοξο αυτής της γνώμης ας διαβάσει Άρλεκιν καλύτερα). Οι λόγοι είναι οι εξείς :
α. Τα πράγματα στην ενημέρωση και στον τύπο άλλαξαν πολύ τις τελευταίες δεκαετίες στην Ελλάδα καθώς ακολούθησε το δυτικό πρότυπο. Κάποτε (όχι πάρα πολύ παλιά) ένας εκδότης ή ένας ιδιοκτήτης εφημερίδας ήταν ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ. Και για να φτάει εκεί πιθανότατα ήταν εγνωσμένης αξίας.Σήμερα είναι ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ.
β. Για τον προηγούμενο λόγο, οι δημοσιογράφοι κάποτε ήταν οικονομικά μικροί κατά κανόνα.Θυμηθείτε τα οικονομικά του αείμνηστου Φρέντυ Γερμανού και συγκρίνετέ τον με τον Γιώργο Παπαδάκη (σε οικονομικά και ποιότητα).
γ.Επίσης για τον πρώτο λόγο, οι δημοσιογράφοι κάποτε ήταν τέρατα μόρφωσης κατά κανόνα.Σήμερα είναι στην καλύτερη περίπτωση , όχι αγράμματοι.
δ. Κάποτε δημοσιογράφος σήμαινε να ενημερώνεις τον κόσμο για πράγματα που ο ίδιος αδυνατούσε να μάθει.Σήμερα σημαινει να κυνηγάς τη χήρα για να κλάψει μπροστά σε χιλιάδες ανθρώπους.
ε. Όταν τα μμε είναι κερδοσκοπικές εταιρίες σημαίνει ότι ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΙ από όποιον δίνει περισσότερα. Και έχει αποδειχθεί ιστορικά ότι όποτε χρειάστηκε να ελεγχθούν μάζες, το χρήμα έρευσε άφθονο.
στ. Ας μου πεί σήμερα ποιός πιστεύει ότι ένας δημοσιογτράφος που είναι αποφασισμένος να γράφει και να λέει ότι ξέρει και να αποκαλύπτει αλήθειες, έχει έστω και μια εβδομάδα μέλλον στον τύπο.
ζ. Τα πράγματα αλλάζουν άρδην λόγω τεχνολογίας ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Και όπως ο υπάλληλος που διπλώνει πουκάμισα σε μια βιοτεχνία, βρίσκεται άνεργος όταν "βγαίνουν" τα ρομποτικά μηχανήματα, έτσι και ο δημοσιογράφος - φερέφωνο ή ο γραματέας ή ο θυρωρός που δεν ήθελε να διεκδικίσει μια άλλη θέση μέσα στην κοινωνία μέσω σπουδών ή πάλης αλλά ΑΡΚΕΣΤΗΚΕ σε μια θέση με 3 και 60 για να δουλεύει σε μια χάρτινη εφημερίδα που στηρίζει την κυκλοφορία της σε CD με παιδικά τραγούδια β διαλογής, θα βρεθεί άνεργος όταν η ενημέρωση γίνεται καλύτερα μέσω ίντερνετ.Δεν καταλαβαίνω ποιό είναι το περίεργο ή η έκπληξη.

Για όλους τους παραπάνω λόγους δεν στεναχωριέμαι για το κλείσιμο μιας εφημερίδας ή ενός σταθμού περισσότερο από ότι στεναχωριέμαι όταν ακούω ότι θα αυξηθεί ο φόρος στα τσιγάρα.

Ευρωεκλογές:η επόμενη μέρα.

Να λοιπόν τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών. Η μισή κοινωνία (και παραπάνω) της Ευρώπης δεν πήγε να ψηφίσει. Το υπόλοιπο μέρος της ευρωπαϊκής κοινωνίας εξέλεξε για όλους μας ένα από τα συντηριτηκότερα κοινοβούλια όλων των εποχών. Μεγάλη πτώση της Αριστεράς,της Σολιαδημοκρατίας και άνοδο της Δεξιάς με ταυτόχρονη άνοδο της Ακροδεξιάς. Οι πολίτες με την αποχή τους έστειλαν (και καλά έκαναν) στα σουπίδια το πολιτικό σύστημα σε Ελλάδα και Ευρώπη. Όμως η παράταξη της Δεξιάς,της ξενοφοβίας,του ρατσισμού, του συντηρητισμού,των τρομονόμων, της λιτότητας και της επισφαλής εργασίας (όπως δείχνουν τουλάχιστον τα στοιχεία) δεν πήγανε τριήμερο,δεν έκαναν μπάνιο.Έχουμε μια σαφή μείωση των προοδευτικών δυνάμεων που θα μπορούσαν να μας εκπροσωπήσουν στην ευρωβουλή. Κάτι ανάλογο συνέβει και μετά την οικονομική κρίση του 29 που οδήγησε τελικά στον πόλεμο. Το μήνυμα του κόσμου μοιάζει να λέει :το σπίτι μου να΄ναι καλά και όλοι οι άλλοι να πανε να γαμ... γιατί έρχονται δύσκολα χρόνια. Ας κλειστώ λοιπόν στο εθνικό μου καβούκι για να ΄βρω λίγη ασφάλεια.Μιλάμε για έναν διευρημένο εννιαίο ατομικισμό.
Κάθε πολίτης που οραματίζεται μια καλύτερη κοινωνία χωρίς διακρίσεις,εκμετάλευση και πολέμους έπρεπε να αντιμετωπίσει όλα αυτά τα φασιστοειδή στοιχεία μέσα από το όπλο της κάλπης εκτός κι αν έχει από τώρα προεξοφλήσει ότι θα είναι καθημερινα στους δρόμους.Ότι θα παλέψει ακόμα περισσότερο με διαδηλώσεις,καταλήψεις, απεργίες γιατί με αυτούς που άφησε να πάρουν την ευρωεξουσία θα αντιμετωπίσει μεγάλο σωρό αντιδραστικών και συντηρητικών νόμων,συνθηκών,αποφάσεων.
Η ταξική κοινωνική πόλωση του τελευταίου χρόνου οδήγησε μεγάλο κομμάτι του κόσμου στην ακροδεξιά η θεωρία της οποίας είναι αυτή που φούντωσε την οικονομική και κοινωνική κρίση.
Πολλοί λιγότεροι ήσαν αυτή τη φορά αυτοί που εστερνίστηκαν τις θεωρίες του Μάρξ και του Ενγκελς παρόλο που εκεί μέσα υπάρχουν αναλυτικά τα αίτια τις κρίσης(κατά προφητικό τρόπο)καθώς και η συνταγή για την έξοδο απ΄αυτήν. Όμως μετά τα μεγάλα ιστορικά και θεωρητικά λάθη των επαναστατών σοσιαλιστών από το 1925 και μετά ό κόσμος δεν πείθεται εύκολα σήμερα.
Η ιστορία προχωρεί και έχουμε να δούμε πολλά ακόμα γιατί η πραγματική ιστορία γράφεται στους δρόμους και όχι στα κοινοβούλια και τους διαδρόμους!